Fotoverslag Stelvio - Cinglé (alle 3 de kanten op 1 dag)

Stelvio vanuit Bormio

Na de Mont Ventoux in 2016, stond in 2017 de Stelvio op het programma. Dit jaar hadden we een paar extra uitdagers, dus dat beloofde wat! In totaal 7 man.

De exacte invulling van de uitdaging hadden we nog niet vastgesteld. Gingen we voor alle drie de kanten van de Stelvio, of vanuit Bormio naar boven, afdalen naar santa Maria en dan weer naar boven vanuit Prato? Of misschien wel een combi van de Stelvio, Mortirolo en de Gavia? 

In tegenstelling tot bij de Mont Ventoux, vind je op internet weinig informatie over het beklimmen van de drie kanten van de Stelvio op één dag. Niets geen officiële website of Cinglé-stempelkaart. Hierdoor was de uitdaging minder vastomlijnd. Niemand had al ervaring met het beklimmen van de Stelvio. Eerst maar eens zien of we hem überhaupt één keer konden bedwingen.

Na een prima heenreis (met een belangrijke stop aan de voet van de Zwitserse kant van de Stelvio; zie de Drol van Tom Dumoulin) werden we verrast door de charme van het plaatsje Bormio. Een mooi dorpje met vele restaurantjes, winkeltjes en alles in teken van fietsen (en in de winter van skiën). In Chalet Silvi vonden we een ideale uitvalbasis. 

De eerste dagen was er slecht weer voorspeld. Ieder droog moment zou mooi meegenomen zijn.

5 juni 2017 - Stelvio vanuit Bormio

Nadat we de eerste twee dagen gewend waren geraakt aan het klimmen (Torri de Fraele en Gavia beklommen) stond de Stelvio op dag drie op het menu. We wilden vandaag perse naar boven, omdat Joost, Wouter en Michiel morgen weer richting huis moesten. En dat kon natuurlijk niet zonder dat de Stelvio zou zijn beklommen. Raoul en ik gingen mee, Joris en Bram zouden later deze week de Stelvio nog wel bedwingen. Vroeg naar boven  want de weersvoorspellingen vertelden ons dat het vroeg in de ochtend niet zou sneeuwen op de top en in het dal droog zou zijn. En daarbij zouden er in de ochtend weinig motorrijders zijn. Nog een paar kleine druppels in het dal, maar daarna de hele beklimming droog, perfect.

48 bochten voor de boeg. Ze staan mooi genummerd aangegeven in elke bocht, zodat je kunt aftellen.

Nog voor we de vijf tunneltjes hadden bereikt, zagen we auto's afdalen met dikke pakken sneeuw op de daken. Zou het dan toch gesneeuwd hebben boven? Jazeker! Het had flink gesneeuwd 's nachts. Gelukkig was de weg inmiddels prima begaanbaar, de sneeuw was er puur voor ons versterkte gevoel van heroïek.

De klim was prima te doen, inderdaad weinig motoren zo vroeg op de ochtend en op een paar uitschieters na liep de klim goed geleidelijk omhoog. Na de het laatste tunneltje zie je de wand met haarspeldbochten voor je opdoemen. Schitterend. Ik heb geprobeerd goede vaart te maken en tegelijkertijd niet te veel in het rood te komen.  Na de haarspeldbochten die elkaar in rap tempo opvolgen, volgt een soort doorsteek naar het punt waar de beklimming uit Zwitserland aansluit bij deze klim. Lekker stuk om de benen enigszins bij te laten komen. Dan volgen nog drie schitterende kilometers. Je ziet de gebouwtjes op de top al liggen, of zou dat de top nog niet zijn? De eerste keer weet je gewoon nog niet precies waar de top gaat zijn. Het werd kaler. Het was besneeuwd. Het was kouder. Het was gaaf!

Michiel, Wouter en ik reden grotendeels de klim met elkaar omhoog. In de laatste kilometers was er uiteraard de wil om als eerste boven te zijn, maar het gevoel van trots de top überhaupt te bereiken overheerste. 

Op de top de heldendaden vereeuwigd alvorens snel weer af te dalen, voordat het ging regenen. 

7 juni 2017

Met Bram, Joris, Raoul weer uit Bormio vertrokken. De weersvoorspellingen waren goed en we vertrokken wederom vroeg. Rustig aan gedaan om de benen te sparen voor de volgende beklimmingen. De beklimming vanuit Bormio was wederom fantastisch. Waar er een paar dagen gelden nog flink wat watervalletjes waren geweest, leken die nu te zijn drooggevallen.